คบกับทอมแต่ดันท้องกับผู้ชาย เพราะชีวิตจริงยิ่งกว่านิยายยังไงล่ะ!! ก็เพราะเรื่องราวอลเวงพลิกพลันในชีวิตของสาวน้อยคนหนึ่งนี้ เกิดขึ้นอย่างโหมกระหน่ำและรวดเร็วดั่งสายฟ้าฟาด และมันก็ทำร้าย ทำลาย ของรู้สึกของทุกฝ่ายๆ ทั้งตัวเธอเอง ฝ่ายชาย-แฟนใหม่ของฝ่ายชาย และที่สำคัญคือทอมสาว ที่คอยอยู่เคียงข้างซับน้ำตามาตลอด เพราะผลสุดท้ายแล้วก็ก็เลือกความเป็น "ครอบครัว" กลับไปอยู่ร่วมชายคากับคู่ชีวิตที่ถูกลิขิตมาแล้ว นั่นก็คือฝ่ายชาย ที่ต่างคนต่างก็เคยทอดทิ้งกันไป
[ขอแชร์ประสบการณ์ชีวิต] คบกับทอมแต่ดันท้องกับผู้ชาย!
สวัสดีค่ะ แว้บแรกที่คุณเห็นหัวข้อกระทู้นี้คูณมีความคิดเห็นยังไงบ้าง? บอกเลยนี้คือเรื่องจริงและเกิดขึ้นกับชีวิตผู้หญิงคนนึงจริงๆ ผู้หญิงคนนั้นคือเราเอง เราขอใช้พื้นที่ของพันทิปเป็นการบอกเล่าประสบการณ์ที่มันยิ่งกว่านิยาย
ขอเล่าเรื่องแบบคร่าวๆ นะ คือเราเป็นผู้หญิงที่คบได้ทั้งผญ. และ ผช. ตั้งแต่มีแฟนมา ก้มีทั้งผช. และผญ. เรื่องมีอยู่ว่า ก่อนหน้านี้เราคบผช. ซึ้งรู้จักกันมาหลายปีในฐานะเพื่อน แต่แล้วก็ได้คบกันแบบแฟน เราคบกันแบบแฟนได้ไม่นาน สามเดือนเลิกและเป็นแบบนี้อยู่บ่อยครั้ง จนวันนึงเราเจอทอมคนนึง นางยิ้มเก่งมากดูแล้วเป็นคนที่เฮฮา เรารู้จักกับนางได้เพราะกิจกรรมของโรงเรียน ซึ้งมันทำให้เราได้ใกล้ชิดกัน พอเวลาผ่านไป กับอะไรหลายๆ อย่าง ช่วงนั้นเรามีแววว่าจะเลิกกับผช.คนนั้น เราร้องไห้บ่อยมาก เครียดทั้งเรื่องแฟน ทั้งเรื่องกิจกรรมของโรงเรียน แต่เราก็มีนางทอมคนนี้แหละที่คอยอยู่ข้างๆ นางรับฟังปัญหาของเราทุกอย่าง จนวันนึงเราได้มีโอกาสคบกัน (แต่เป็นการคบกันที่ห่วยสุดตั้งแต่มีแฟนมา 5555555.) เราใช้เวลาอยู่กับทอมคนนี้นานพอสมควร แต่ก็มีทะเลาะกัน มีเลิกกัน
และช่วงจังหวะที่เราเลิกกับทอม ผช.คนนั้นกลับมา ทำทุกอย่าง ทุกอย่างจริงๆ จนเราตายใจ โอเคเรากลับไป แต่ก็ได้ไม่นาน เราไม่โอเคเราเลยออกมา ชีวิตรักเราเป็นแบบนี้อยู่หลายครั้ง หลายคนอาจจะมองว่าเราง่าย เราแรด เราร่าน แต่ความจริงแล้วเราเป็นคนขี้ใจอ่อน เจอใครทำดีให้หน่อยไม่ได้ เราเป็นประเภทชอบลองใจอ่ะ ชอบคิดอะไรเยอะๆ แต่เราจะเป็นแบบนี้เฉพาะคนที่เคยรักหรือรักจริงๆ นะ กับผช.คนอื่นที่อยู่นอกเหนือสถานะนี้เราไม่เคย จนครั้งนึง เราตัดสินใจหล่ะ ว่ายังไงเราก็อยู่กับผช.คนนี้ไม่ได้หรอก นิสัยผช.จะคล้ายๆ ผญ.คือ ขี้หึง ติกหนึบ ชอบงอน ตือมันควรจะเป็นเราง่ะ เพราะเราก้นิสัยแบบนี้มันเลยจูนกันไม่ได้ สุดท้ายก็ออกมา ผู้ทอมคนนี้ก็ยังอ้าแขนรับเราเสมอ
เราตัดสินใจล่ะ ว่าเราจะเลือกทอมคนนี้ ถ้าเราไม่เลิกกันก็คบกันมาปีกว่าๆ ได้หล่ะ แต่เหมือนกับว่า.. เราตัดสินใจช้าไป เรากับมาคบกับทอมโดยที่ทุกอย่างกำลังดีขึ้น เราและเขาทำทุกอย่างจนเกือบจะเพอร์เฟค แต่สุดท้ายแล้วเรามารู้ทีหลังว่าเราตั้งครรภ์มาสี่จะห้าเดือนแล้ว แต่ก่อนหน้าเราก็สังเกตนะว่าทำไม ปจด.ยังไม่มา เราก็ปรึกษาแฟนที่เป็นทอม ก็คุยๆกัน สงสัยจะเครียดมากไป เพราะช่วงนั้นเราเจอปัญหาครอบครัวแบบหนักมาก เรื่องเงินทอง เรื่องการงาน คือบริษัทที่เราทำงานกไลังจะปิดตัวลง มันเป็นอะไรที่เครียดมากกก เราก็คิดว่าสงสัยเครียดมากเกินไป จนเข้าเดือนที่สาม ปจด.ก็ยังไม่มา เราก็เริ่มแปลกใจล่ะ เริ่มหาข้อมูลว่ามีปัจจัยอะไรบ้างที่ทำให้ ปจด.มาไม่ปกติ แล้วเราก็พูดกับตัวเองกับเพื่อนว่า ถ้ากลางเดือนยังไม่มาอีกจะตรวจว่าท้องรึป่าว
แต่บอกก่อนนะเราไม่เคยปิดบังเรื่องนี้กับแฟนทอมเลย การที่เราชะล่าใจเพราะเรามั่นใจมากว่าจะท้องได้ไง เพราะเราก็มีแฟนเป็นทอม คือเราไม่ได้คิดย้อนไปตอนนั้นเลยที่เรากลับไปคบกับผช.ครั้งสุดท้าย เราไม่เคยคิดถึงเลย จนเข้าเกือนที่สีเราตัดสินใจตรวจ คือตอนนั้นเราทรุดเลย ร้องไห้แล้วก็โทรหาแฟนทอมบอกเคาทันที เราเสียใจมาก รู้สึกว่า ทำไมชีวิตเราต้องผิดพลาดอะไรขนาดนี้ ตอนแรกเคาก็รับไม่ได้หรอก แต่ไม่กี่ชม.เคาก็ไปเราไปกินข้าว คือทุกอย่างปกติมาก แต่ที่แปลกคือ เคากลับดูแลเราใส่ใจเราดีกว่าเดิม ก่อนนอนก็คุยกับลูกเราทุกคืน บ้างก็ร้องเพลงให้ฟัง แต่เรารู้ในใจเคาคิดอะไร ผ่านไปเกือบเดือน เราขอเคากลับมาอยู่ที่บ้านเรา ก่อนหน้านี้เราอาศัยอยู่กับเคา เคาก็โอเค บางทีก็มานอนกับเรา และทุกครั้งที่เราอยู่บ้านคนเดียว เราร้องไห้ตลอด
เราตัดสินใจให้เพื่อนสนิทเราโทรไปบอกกับผช.ว่าเราท้อง แต่ตอนนั้นเราคิดว่า ขอแค่ช่วยเรื่องค่าใช้จ่าย เราไม่ต้องการให้เคากลับมา เพราะเราก็คิกว่าเคาคงไม่อยากกลับมา แต่ไม่เป็นอย่างที่คิด เคารีบบอกเลิกแฟนที่คบกับอยู่ว่าเราท้อง ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกเลย เราทั้งด่าสาระพัดเพราะไม่อยากให้เคากลับมา ตอนนั้นเราเห็นแก่ตัวมากพูดเลย เรากลัวไปหมดทุกอย่าง เราหันมาปรึกษาแม่ปรึกษาคนในครอบครัว เคาอยากให้เราผูกข้อไม้ข้อมือกัน เราไม่พูดอะไรมากแค่บอกว่าแต่ขอไม่อยู่ร่วมกับเคานะแม่แล้วเราก็ร้องไห้ เรารู้ว่าเราหาเงินคนเดียวไม่ไหวแน่ๆ ที่บ้านก็ไม่ใช่ว่าฐานะถึงขั้นรวยแค่พอมีพอกิน แต่ที่จำความได้เราต้องดิ้นรนเพื่อตัวเองและครอบครัวตลอด แต่ครั้งนี้เรายอมทำตามแม่ เราเลยตัดสินใจบอกกับแฟนทอมตรงๆ ว่าที่บ้านให้แบบนี้ๆๆ บลาๆๆ /#*^#@
แฟนทอมก็ร้องไห้หนักมาก ไม่ต่างกับเราที่เสียใจไม่แพ้กัน สุดท้ายแล้วเราก็ต้องกลับมาอยู่กับผช. เราพยายามปลงกับเรื่องที่เกิดขึ้น เพราะเราร้องไห้บ่อยบางทีก็เกือบชัก เราสงสารลูกที่กำลังจะเกิดมา เราเลยตัดสินใจไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเราจะทำทุกอย่างเพื่อลูก ต่อให้เราจะฝืนใจที่ต้องเจอกับสิ่งที่ไม่ชอบเราก็จะทน แต่ระหว่างนั้นฝ่ายชายก็ดูแลเราดีนะ เราก็มีความรู้สึกดีๆเกิดขึ้นกับเคาอีกครั้ง แต่มันไม่ได้ดีที่สุด แต่เราก็โอเค ทุกวันนี้ยอมรับเลยว่ายังคิดถึง ผู้ทอมอยู่ แต่ตอนนี้เคาเกลียดเราไปหล่ะ เคาไปเล่าเรื่องของเราแบบว่าเคาไม่เคยรักเราเลยอ่ะ เคาเล่าแบบว่า เคาไม่เคยรักเราอ่ะ ทั้งๆที่ เคาก็เลือกที่จะไม่ใช้คำพูดแรงๆ อะไรขนาดนั้น
ยิ่งเรารู้เราก็ยิ่งรู้สึกผิดมากๆ กับสิ่งที่เราทำ เราได้แต่ขอโทษพูดบอกับทุกคนว่าเราไม่ได้ตั้งใจให้เกิดเรื่องแบบนี้ แต่ยิ่งพูดไปก็เหมือนเรากำลังแก้ตัว พอเราเจอกับปัญหาแบบนี้หนักขึ้นๆ เราก็เลิกที่จะไม่สนใจคำพูดคำด่าของใครเลย.. ประสบการณ์ครั้งนี้เราไม่รู้เลยว่าเราจะลืมมันได้ตอนไหน แต่คิดว่าคงจำไปจนวันตายเลยล่ะ เห้ออออ
ขอเล่าแค่นี้นะค่ะ น้ำตาท้วมจอแล้ว เราขอความกรุณานิดนึงนะค่ะ **ด่าได้แต่อย่างแรงมากให้คิดส่ะว่าถ้าวันนึงเรื่องนี้เกิดขึ้นกับคุณหรือคนที่คุณรักหรือคนใกล้ตัวคุณก็แล้วกันนะค่ะ** ถ้าเราเล่าแล้วใคร งง ก็ขอโทษทีนะค่ะ เราพยายามที่จะพิมพ์ให้เข้าใจง่ายที่สุดได้เท่านี้จริงๆ แต่เราจะยอมรับกับทุกความคิดเห็นนะค่ะ เพราะคนเราก็คิดไม่เหมือนกัน ขอย่ำนะค่ะว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงทั้งหมด แต่ไม่ได้เล่าทั้งหมด
ขอเล่าแค่นี้นะค่ะ น้ำตาท้วมจอแล้ว เราขอความกรุณานิดนึงนะค่ะ **ด่าได้แต่อย่างแรงมากให้คิดส่ะว่าถ้าวันนึงเรื่องนี้เกิดขึ้นกับคุณหรือคนที่คุณรักหรือคนใกล้ตัวคุณก็แล้วกันนะค่ะ** ถ้าเราเล่าแล้วใคร งง ก็ขอโทษทีนะค่ะ เราพยายามที่จะพิมพ์ให้เข้าใจง่ายที่สุดได้เท่านี้จริงๆ แต่เราจะยอมรับกับทุกความคิดเห็นนะค่ะ เพราะคนเราก็คิดไม่เหมือนกัน ขอย่ำนะค่ะว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงทั้งหมด แต่ไม่ได้เล่าทั้งหมด
ขอบคุณเรื่องราวจาก สมาชิกหมายเลข 2650326 (Pantip.com)
ที่มา: http://news.boxza.com/view/37266
